İki oda,toprak bir evde doğdum;
Elektriksiz,susuz.
Yoksulluk içinde geçti,çocukluğum.
Yoksulluğun ne olduğunu öğrendim.

Çalıştım,çabaladım.
Okudum,yazdım.
Öğrendim,öğrettim.
Emek verdim,ürettim.
Başarının ne olduğunu öğrendim.
Çok şey öğrendim;
Bildiklerimin bilmediklerimin yanında,
Bir hiç olduğunu öğrendim.

Anadan uzak,babadan uzak;
Yalnız kaldım,gurbet illerde.
Eşsiz,dostsuz,kimsesiz.
Yalnızlığın ne olduğunu öğrendim.

Sevdim,sevilmedim;
Sevildim,sevmedim;
Karşılıksız sevginin ne olduğunu öğrendim.
Çocuklar gördüm el ele,göz göze;
Yaşlılar gördüm el ele göz göze;
Her yaşta insanın sevip sevilebileceğini öğrendim.
Sevdim,sevildim;
Mutluluğun ne olduğunu öğrendim.

İnsanlar tanıdım güzel,
İnsanlar tanıdım gerçek,
İnsanlar tanıdım sanal,
Bir çok şeyi paylaştım.
Dostluğun ne olduğunu öğrendim.

Hasta oldum, derman buldum.
Ne çok insanlar gördüm hasta;
Ne çok insanlar gördüm sakat;
Gerçek zenginliğin ne olduğunu öğrendim.

Gülen yüzler gördüm,gülen;
Küçük şeylerle mutlu olan,
Umut dolu,neşe dolu.
Mutluluğun gizeminin ne olduğunu öğrendim.

Gökyüzüne baktım,uçsuz bucaksız;
Sonsuz sayıda yıldızlar,gezegenler.
Yeryüzünde milyonlarca canlılar;
Bir de kendime baktım sonra,
Yaratanın ne olduğunu öğrendim.

İnsan hangi yaşta olursa olsun;
Hangi işi yaparsa yapsın;
Her yaşta,her işte;
Yaşamanın ne güzel olduğunu öğrendim.



Yaşar Ertaç