kaos içinde
nebuloz bulutlardan doğduk biz
patlayınca çekirdeği evrenin,
na dünya vardı ne ay ne de yıldız?!
adı yoktu günlerin
adı yoktu insanın
adı yoktu hayvanatın
nebatatatın, insanatın
adı yoktu...


anlam, akıl, fikir, zikir
her şey maddeden doğdu
varlık yokluk, cennet cehennem
beynimizdeki kir!


bak şu dağlara
yılda yarım santim yükseliyor hâlâ
hiçbir şey durmuyor yerli yerinde
evren her an, her saniye
düşlerin gibi hareket halinde!


su dönüyor, rüzgâr dönüyor
gün dönüyor ay dönüyor
yıl dönüyor; ne kaldı ki dönmeyen
yanıp yanıp sönmeyen?!


ey akıllı insan(!)
günün dünden farkı ne;
sen aklını hâlâ üstün san!


kimi halı dokur , kimi kilim
yetmez mi dokuduğun
üfleyip üfleyip okuduğun;
aynının tekrarı değil oysa
bilinmeyeni keşiftir bilim!


olta saldım deryaya
daldım büyük rüyaya
aklı olan sakınsın
akılsızlar takılsın!


bir iz kalsın;
yaşadığıma dair benden/iz;
yine günlerden Cuma,
hoşuna gitmedi mi vaiz ?!


Şaban AKTAŞ
04.12.2015