Karmaşıktır duygular çözülmez mısralarla,
Dilleri kör düğümle, bağlandığı an ve an,
İçin için haykırır, çıkılmaz sokaklarda,
Ne bir çözüm bulunur, nede sesi duyulur,
Sessizliğin içinde, kaybolup boğulurken.



Yüreğinde burukluk tırmalarken solunu,
Azabı yüklendikçe deler geçer bağrını,
Acı çekişlerinin yamacını dürtelerken,
Dipsiz derinliğiyle savaştığı anında,
Susmanın tecellisi, bağlarken el kolunu.



Nerede ? Ağız dolusu o mağrur sözler,
Dört duvar arasında, saklanırken belirsiz,
Sinsi karanlığıyla kaybolan gece,
Aydınlığı görmeyecek kadar da kör mü ?
Suspus düşüncelerde gizlendikçe durumu,



Kilitli kapılar ardında, öksüz bırakılan dil !
Hain direnişe maruz kalmak nede zor!
Neden? Hala konuşmaz diken olup batarken,
Tüm hücreler darmadağın hale geldikçe,
Susabildiği kadar yutkunur içinde.



Ne yazık ki çöz deyince, çözülmüyor dilleri,
Böyle kahrediyorken, aklında düşünceler,
Silinmeyen beyninde, katran gibi izlerken,
Nasır tutan yılların, esrarengiz gizleri,
Yer bitirir benliğini , için için haykırış.




Nesrin Önem Demir
02 12 2015