Yaşamın boş sokaklarında kardeşim,
Köşe başlarında beklediğimiz sevgililer,
Ayak seslerini dinlerce kulaklarımız,
O ve sen?
Kaçamazsın ürktüğün karanlıklarından sevdasız gecenin,
Kırdığın kadehlerin ezgice sesinden,
Hüzün denizinin misafirisin,
Mutluluklarında yaşamalısın
Sen.
Kaldırım taşlarında sokaklara serilmiş,
Kaybolur ayak izleri,
Kunduralarında kaybolur duyamazsın,
Beklenenin ayak sesleri.
Islanmışça bedenin sevda yağmurlarından,
Anılarında sevgilinin dokunumsu ürpertileri,
Göz pınarlarında biriken damlalar kadar
Yakın, çapaklar kadar kirpiklerinde oluşan,
Yakınlığında, uzaktır sevgili.
Kıskançlığınla yanarsın ‘merhaba’ dediğinde,
Kulaklarından kıskanırsın sesini,
Koklamak istersin
Meltemsi rüzgârlarda kalan,
Gül kokan nefesini.
Aşkın, umut suyuna hasret kalırsın,
Umutsuzluğunda debelenir,
Çaresizliğinde çırpınırsın özlemin,
Hoyratça ellerinde sevgilinin,
Kelebekçe ezilirsin.

Ahmet İDRİSOĞLU