Siyah beyaz resimlerde kaldı
Sana ait anılarım
Bir tatlı gülüş masum bir bakış
Götürdü zaman ötesi yolculuğa
Umutlarım hapsedilmiş karanlıklarda
Sana ait düşüncelerim tutsak
Cezam varsın müebbet olsun
Yüreğim sende tutuklu kalsın
Azat etme huzur bulsun

Kırık aynalarda yansır can çekişlerim
Çektiğim acılar yakıyor canımı
Yüreğimden yüreğine iz düşümüdür feryatlarım
Seni öyle çok sevdim ki canımdan öte
Gerçekleşmeyen hayallerimi erteledim sadece

Elindekini kaybetmenin ne olduğunu bilir misin
Kaybetme korkusunu yaşadın mı içinde
Umutları mı yitirdim
Bir beklentim yok gelecekten
Hayata bağlayan son bağı da kopardın

Oysa
Hiç bu kadar karamsar olmamıştım
Hayallerimle kaldım tek başıma
Uykuları haram ettim gözlerime
Barışmadı kirpiklerim bir türlü
Issız sokakları arşınlıyorum her gece
Evlerin ışıkları tek tek söndüğünde
Derin bir ahh çekiyorum
Aldığım her nefeste

Bitti demek bu kadar kolay mıydı
Önce inanmak istemedim şaka zannettim
Elinde bavulunu görünce kafama dank etti
Sessiz gidişini seyrederken
Keşke gözlerini kaçırmadan söyleseydin

Sen yatağında uyurken mışıl mışıl
Ben seni düşünür avuturum kendimi
Gayrı ihtiyari açılır üzerindeki örtün
Nefesimle ısıtırım üşüme diye
Uyandım gördüğüm rüyadan
Sabahın ilk ışıklarında
Gördüklerimi hayra yordum şaşkınlık içinde
Yeni güne merhaba demek ne güzeldi seninle ...


Refik
27 . 11 . 2015
İstanbul