0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
732
Okunma
Yalnızım
En yakınımdır banklar
Karşımdaki salıncakta sallanan çocuklar
Yalnızım
Yapraklarını dökmüş bir ağaç gibi
Sahrada yeşeren bir çiçek misali...
Hani gözlerinle yüreyime dokunup inciden,
zebercetten kementler atmıştın ya
İşte ben o zamandan beri Ne yana dönsem
ürkütücü bir yalnızlığın koynunda buluyorum kendimi
Boş kuyuları andıran hüzün ve matem kokulu girdapta kalıyorum
Gönlümdeki feryada sükut ediyor dilim
Denizin kenarına oturmuş çare arıyorum sudan, havadan ve martılardan
Gönlümün feryadına susan dilime inat kızgın dalgalanıyor deniz
Dilimdeki prangaya inat almıyor martılar elimden simit
Ve yine yalnızlığın kucağında buluyorum kendimi
5.0
100% (1)
