Dışarda yine yağmur yağıyor
üstüm başım sırılsıklam
herkes bir koşuşturma içinde
aslında kimi acısından kimi korkusundan kaçıyor
ama ben öyle bir yaşadım ki korkusuzca acıyı
şimdi dışarda bir ben varım
yağmur altında bir hesaplaşma içinde
kendimi sorguluyorum her taraftan
aslında belki de kaçacak bir yerim yok
belki de hesaplaşma vakti gelmiştir artık
gökyüzü maviliğinde yorgunluğum var
ama sığınacak tek bir liman yok
ne acı değil mi
kırık duygular içinde darlanıyor ruhum
acemi bir yaralıyı oynuyorum
usta acılar karşısında
özgürlüğe susadım bir anda
oysa zindanlarla vedalaşı çok olmuştu
bu ne tutsaklık böyle acıyla büyüyor
belki de tutsaklığım en büyük özgürlüğümdür
yoksa bende kaçardım yağmurdan
kendimi mahrum ederdim bu duygudan
ve bu duygu fırtınası yaşanmazdı
öyle bir duygudayım ki şimdi
ruhumu teslim etmek istiyorum
böylesi bir mevsimde özgürce
kimse de yok dışarda
kimse görmez gittiğimi
bir tek yağmur şahit olur
nasıl gittiğime böyle
bir tek toprak ıslak kalır
hiç bir gözde yaş olmadan
ve bu hesap kapanmış olur artık
bir mevsimin akan gözyaşlarıyla