senden önce


belkide iyi kalpli bir yeteneksizdim ben
en büyük arzum seni hayatın içinde yaşamaktı
seninle olursam ruhum dağılacak
sol yanım kuşlara emanet
ve Yüreğim savrulacaktı senden yana
hoyrat eller teline bile dokunamayacaktı
saçlarımın


ya senden sonra


zemheriye yaslandı mevsim
ayaza vurdu yüreğim
bahara uçan kuşlardan bir düş kaldı geriye
onca suskunlugun inadına sensiz bir çığlık
dilimde
olur da birgün sehrime geri dönersen
sevgilim
çocukların gülen kirpiklerinden toplarım seni
bırak üstüme serilsin mavi



şimdi


aşk bana öfkeli
oysa sen ölümle bile barışmıştın çoktan
içindeki durgun gölde kendimi seyrederken
benden uzak olan sevgiye sahip oldum sanmıştım
seni yaşıyor
derinden hissediyor
bütün telaşımla sahip olmaya çalışıyordum
duygularıma




ben gündüz düsleri gören yeteneksiz bir şairdim
aşiyan avuçlarımda kaldı bir damla hevesim
en kötüsü
sevgi ve dürüstlüğü kıymetli bir hatıra sanmıştım
deli bir fırtınaya kapılmış
hiç tanımadığım bir kentte kaybolmuş
hiç tanımadığım bir limana sığınmıştım
sen benim en büyük tutkum olmuştun


ya senden sonra


ahir bir zamanda kedere sürgün ederler beni
sonra da
küflü bir zemheride vururlar yüreğimden
sen kıyamazken
kırıktır sahipsizliğimin yanı bilirsin
sevgilim
biz bu aşkta hiç detleşmeden öldük mü şimdi?