Ağlamazsam susuz kalır,solarım
Gözyaşı ve tebessümün cazibesiyle yaşarım.
Aşk soluyan yüreklere hayranım.
Hüznün ve aşkın izdivacına bayraktarım.
Issız köşeleri organize ederim…
Benim için sevişsinler isterim.
Palmiyeler arasında…
Sevgilisine göz kırpan acemi gibi…
Bir görünüp bir kaybolan Ay’ı düşlerim.
Bulutlarla oynaşırım…
Masum çocuk suretine dönüşürler gözümde…
Öp beni diyen gülümsemeleriyle
Beyaz atları okşarım seyis olurum birden…
Saç yaparım tayların yelelerinden.

Semafor olurum oynaşırım mavi kızla
Martılar geçer üstümden vapurların arkasında.
Şımarıklığım üstümdeyse…
Balıklara çelme takarım
Ahtapot olur yem tutarım.

Manolya olurum
Terimi kokladıkça başı döner kâinatın…
Tavaf edercesine döner güneşin etrafında.
Otobüs terminallerinde olurum bir an...
Yaşlı teyzenin yükünü taşırım
Saklı kentin saklı perisi olurum
Seni de götürürüm ağlama…
Düşlerime sırdaş koltuğum
Yağmur mürekkep olur bulutlar kâğıt…
Şiirlerimi semaya gözlerimle yazarım
Mutluluktan kartallarla kanat çırparım
Çizilmiş antik tabloda ben de varım
İnsanım…
Kahkaha atmalıyım.

Çok mu güldüm ne
Birden bir masum takılır gözlerime…
“Hayatta bizde varız” dön gerçeğe
Elinde tiner ciğerini delmekte
Olamaz İstanbul’un göbeğinde
Bu umarsızlıkta ne
“Hadi yavrum” der tutarım elinden…
Utanma çek ellerini yüzünden
Sen değil insanlık arınmalı maskelerinden.

Sonra Afganlı çocuğa takılır gözlerim…
Benim sayılmıyor, açlıktan kemiklerim
Kuru ekmek düşlemiyor ellerim
Burası cehennem, ben cennette/miyim?
Onlar suçlu ben melekmiyim?

Ve çeviriyorum yüzümü…
Savaş mağduru annelere
Oda ne göğsünden kan geliyor süt yerine
Sonra biri…
Sonra biri…
Biri daha
Oğlum bakma babanın kanına
Öfke yer bitirir sonra
Öç almayı barındırma saf ruhunda
Söylemesi kolay ama…
Güzel günlerin olacak yarınlarda
Umut tacirliği yapıyorum o inanmasa da…
Peki ne demeli, yaşadıkları acıya
Kaldım yarıda
Bunu yapanlara…
Bunu yapanlara…
Göz yumanlara…
Sustum!
Ne denir vicdanı olmayana

Şefkat/pişmanlık tohumu serptim…
Kalbi katılaşmışlara.
Hüzün!
Misket bombası oldu bağrımda.
Kardeşleri yanarken…
Yakışmaz gülmek bulutlara
Yüzünü asar çocuklar grileşir sonra
Rüzgâr deli kısrak gibi dem vurur lodosa
Yağmur durur mu daha…
Sancılar içinde yağmakta.

Nasıl karışmasın gözyaşım toprağa
Bunlar varken kâinat tablosunda
Buna melankoli diyen varsa…
Sorgulamalı kalbini insanlık adına
Bu hal nedir diye dağlara sorsana…
Çatlar yayılır dört bir yana
Sen kurut gözyaşını ağlama…
Sonrada insanım diye yaşa
İnsanlık buysa…
Ağlamamak, yanmamaksa
Çıkarsınlar beni insanlıktan
Atsınlar toprağın bağrına
Fosilleşir işe yararım hiç olmazsa
Bende varım yaratılmışlar arasında…
İnsanım!
Utanırım nefes almaya.
Kanla oyun oynayanlar...
Sizde çıkmazsınız bir gün sabaha.

Zühal Z…
14.03.2008