Uyandı önce, yataktan kendini attı
Günaydın diyecekti, çevresine bakındı
Takatı yoktu iki çift laf etmeye, bıkkındı
Bu sabah kahvaltı edecekti, kararlıydı
Vakit yoktu kahvaltı etmeye, acele evden çıktı
İşe yetişmek başlı başına bir işti bu şehirde
Bu şehir dediysek, köyden biraz hallice
Bizim oğlan beğenilen elemandı işinde
Nedenini anlamadı işten neden çıkarıldı böyle
Öyle ya da böyle eve dönecekti gün bitince
İnce hesaplara bizimkinin aklı hiç ermedi
Karnı acıktı ya yemek söyleyecekti,
Ya da bir çift yumurta kırıp yiyecekti
İlla ki bir çay demleyecekti en nihayetinde
Günün ona ayrılan şu özgürlük saatinde,
En değerli bir kaç saati vardı uyumadan önce,
Ya televizyonu açacak penguenleri izleyecekti
Ya bir kitap okuyacak, bir şeyler öğrenecekti
Ya da bir cesaret yazmayı deneyecekti
Bir gün, yirmidört saatti,
Bir şiir yazdı, yirmidört satırdı..
O an anladı, yazdıkları zamana karşıydı..
Zaman akıp giderdi, pırıl pırıl bir nehir gibi
Geride değerli bir taş gibi, bir yazı bıraktı..