Aykırı Ayrılık

Hiç kimseyi kanıksamadan
Ve hiç kimse tarafından kanıksanmadan
Ölmeli insan
Uluorta gönüllülük göstermeksizin
Gizli gizli sevmeli sevilmeli
Korku ve cesaret karışımı mizacını elletmeden
Efelenemeli umudunu

Hayat bu sağı solu belli olmuyor işte
Solun rahlesinde açılmaya görsün kitap
Herşeyi kendine bağışlamaya azmediyor

Bu süngülü yalnızlıklar var ya
Ve namlunun ucunda durma heyecanı
Açlık bile bu kadar yenemez insanı
Sessizce uyandıran şarkıları

Göl olmalı insanın ağzı artık
Kelimeler cümle dağlarından akıp gelmeli
Ama hiçbir yere sızmadan
Birikmeli susmayı

Bu hiçranlı hücrenin içinde ki dil
Prangalı seslerini yutkunmalı
Kesecekse illa ki bir mutluluk dilimi
Kanını içine akıtmalı

Alışmadan renkli kelimelere
Tadına varmadan harflerin
Ve giyinip kuşanmadan hazettiği cümleyi
Bir suç mahalli olmadan kalbi
Çekip gitmeyi bilmeli

Ruhun fiyakası sayılacak kadar
Kimse kimseyi bilip sevmemeli
Sonra, ölmek çok zor oluyor
Sonra yaşamak bile müşgülleşiyor
Nasıl kolay olsun araya acıtıcı
Aykırı ayrılık giriyor