her gece üzerime, yorgan yaptım aşkını
gizlice serdim seni, anardım yollarını
yine seninle sana, kalbine sarılmışım
binlerce sen olunca, unuttum yalnızlığı

...

farklı farklı günlere, yazılmıştı özlemim
hep içindeydi senle, o kör olan gözlerim
bakar bakar dururdu, yudumlardı yüreğim
aylarca seninle sensiz, avuttum yalnızlığı

...

cam gibiydi keserdi, geçerdi mevsimiyle
kan gibi kırmızıyla, alıştım yüreğine
buz gibi geçerken o, bahar arifesiyle
yıllarca beni sensiz, bıraktı yalnızlığı

...

ben güneşe alındım, sensiz doğarsa diye
küserdim sabahın bu, erken saatlerine
yoldaşımdı karanlık, tutunurdum geceye
gecelerce ışıksız, yakardım yalnızlığı

...

toprağa düşerdim ben, o düşü gördüğümde
uyanıp terli terli, sarılır ellerimle
şu başımı koyduğum, mis gibi elbisenle
ıslanmış bedenime, sarardım yalnızlığı

...

isyanımdı yokluğun, yine de üzülmezdim
yağmur olup kalsaydın, gökyüzüyle küsmezdim
bir sevgim vardı oysa, ne bedelle sevmişim
seninle sensizliğe, ödedim yalnızlığı

...

ÖDEDİM YALNIZLIĞI - Mawish Şiirleri - Mert Zafer Cansever