Gözlerindir beni çeken
Bilinmezliğe;
Her taraf kör karanlık!
Göz yordamıyla atıyor yürek.
Yüreğin ortası aşk, etrafı ışık;
Yanar söner, yanar söner,
Kirpikler hayalleri teyellerken hayata
Gözlerindir beni çeken
Bilinmezliğe

Gözlerindir beni çeken
Yalnızlıklara;
Dağlarında atlar koşar, dörtnala!
Geceme yerleşir düşler dünyası,
Gürültüye esir kalmış gündüzler!
Şehrin en kalabalık yerinde sabah,
Gölgesiyle konuşan muhabbet kuşu,
Henüz yazılmamış şiirleri ararken
Gözlerindir beni çeken
Yalnızlıklara;

Gözlerindir beni çeken
Derinliklere;
Her bakışta yeniden doğar aşk,
Yeniden filizlenir su olur,
Yağmur olur, ırmak olur da akar
Kendimi öldürdüğüm yerdedir aşk
Girdaplar beni çağırır tekrardan
Başıma gelecekleri bile bile yürürüm
Bile bile yürürüm bilinmezlere
Gözlerindir beni çeken
Derinliklere

Gözlerindir beni çeken
Kendine
Yüreğim silkelenir baktıkça
Zamansız dökülür kelimeler bu ara
Belli ki yazıldıkça kabuk bağlamaz yara
Bir avuç tuz basılır üstüne,
Düşünemem…
Girdaba düşmüşüm aşkın içinde
Biçare dönerim
Bir gemi bekliyorum yolcusu sen
Gel deme bana, istesem de gelemem
Karşımda denize saplanmış boğazkesen
Deniz feneriyim denizin ortasında
Yanar sönerim
Yanıp dönerim

İbrahim COŞAR