bu gün korkunç bir kabusla, uyandım,
öyle ki nefessiz, kalmıştım
ruhum kopmuş gibiydi, bedenimden,
karanlıklar sarmıştı her yanımı
gülleri mi koparıyorlar dı
kuşlarımı topluyorlardı birer birer,
çok korkmuştum, güneş bile kaçıyordu benden
beni kurak yazlara, hapsediyorlardı
yağmurlar, karlar, artık sana yok diyorlardı
gök yüzün de yıldızlar kaybolmuştu,
mehtabı zorla götürüyorlardı
çaresiz kalmıştım, kımıldıyamıyordum
kilit vurulmuştu odama, kaçamıyordum
ufak bir pencere bırakmıştılar bana
hayata bir de burdan, bak dercesine
bakınıyordum lakin, ne top oynayan çocuklar,
ne torba tutan yaşlı amcalar vardı
sanki karşıma bom boş bir tablo bırakmıştılar
içinden toprağı, maviyi, yeşili almıştılar
odanın içi öyle leş kokuyordu ki,
sanki senelerce temizlik yapılmamıştı
yastıkları fareler yemiş gibiydi
yorgan desem yorganlıktan çıkmıştı
güneşin odamı gördüğü yoktu zaten
bu yüzden perdesiz bırakılmıştı pencerem
ve öylesine soğuktu ki odam
öylesine üşüyordum ki
sarılacak bir battaniyem bile yoktu
öyle ki yanan yüreğim, yalnız olmuştu çarem,
kalakalmıştım işte, sensiz kalmıştım,
çok korkmuştum sevgilim, gittin sanmıştım...

KARAHANLI