sakın ha olmaz olan hiç olur mu?
olur diyeceksen dede asla hemen deme
testisi düşer kırılır
baş trilyon üstünden bakarken elbet
gönül ezilirse tam orta yerinden bölünür
duyguları ve hisleriyle yan çizer o an meret
hayali sükutta durur yaşam tüm beklentileriyle
korkularımı sakladığım yatağım bile perperişan
isyanım kah esmer
kah kumral da
kah sarışın bakıyor duygularıyla
bil ki bu işin sonun da
harlanır ve kahreder kor da tutar iç yangınlarıyla

ben boş yere mi kafamı zorluyorum nedir
bu bir iç kanama
durdurmaya çalışmaksa boş ve nafile
kökünden ayrıştırıyor kırılganlığı gurur ve kibir
sinemin dayanamayacağı bir yük müdür bu ne
kalbimin isteminden hiç düşmüyor safiye
kokusu rüzgara uyunca
hissediyor işte burnum onu her şeyden önce

ilk defa karşılaştım oysa ben dargınlıkla
sırtını dönüp de gitmesine uyunca gönlüm
bir başkasını hiç kabullenemiyorum bile bile
tümden sökülen birliktelik değil sanki
yüreğimi dilim dilim dilimliyor belki de
umuruma mı gelir çiçek mi yok derken
peki madem her şeye karnım toksa
bende ki bu sünepe pusmuş hal de neden
vardığımız bu ilk mi son noktamı yoksa
ruhsuzluk yetimi gibi külhanda kalıyor ömrüm
müstakbel bir yol arayışına
bu pat diyen gürültülü bir düşüştü
kim bilebilir ki belki de terse düştük yönümüzde
anlık öfkelerin ataklarıyla yatağa buzlar üşüştü
yorgan üşüyor namevcut üstümüzde

çözülemeyen bir kördüğüm bilmece mi bu
öyle ki her bir soru
bir diğerinin üstünü kamufle edişte kapatıyor
hatıralar safha safha çıkışta yok oluyor
her şeye bir sebep de neden bulunuyor hemen
her bir soru da neden
köstek olur ki yaraları kapamaya
yokuşu baş aşağı düşüşle yuvarlanıp da gidiyor
hiç zorluğa katlanmadan
sevgiler yok yere dibinden biçildi bahçelerden
içim içimin içine de hiç sığmıyor
temelle çıtırdatıyor akıl almaz bir yüzsüzlük
bir kadın ve bir adam çark ederken ayrı yönlerden
tek bir yürek nasıl bölünüyor ki ikiye düşünülmeden
e madem ki bu böyleyse
hangi yaraya merhem olabilir ki bu aptal öksüzlük…




(08.11.2015) AZAP…