bir şiir kaldı geriye
biz geçip giderken içinden
bir şiir
günler bir bir geçerken
heyecanlı bir bekleyişle kıvranan
bir sevinç bir coşku biraz çocuksu
biraz yadırganan
yaklaştıkça saati
yaklaştıkça zaman
görmek için
sarmak için birbirimizi
çarptıkça yürek deli deli
ilk gençlikteki gibi
bir gülümseme yerleşmişken yüzümüze
başıydı şiirin daha
ellerimiz değmemişti birbirine
sonra karıştı sendeki bana bendeki sana
büyüdü serpildi güzelleşti
bütün oldu bir oldu
bir şiirde yol oldu yoldaş oldu
gitti gitti...
hiç bitmeyecek
hiç kimse bilmeyecek
görmeyecek duymayacak gibiydi
kulaklarımıza fısıldadıklarımızı
kış ortasındaki bahara
yaza sahiplenir gibi
sahiplenişimizi birbirimizi
yol bitti
yediğimiz içtiğimiz şiir
sığındığımız şiirdi
baştan sona bizimdi
ezberlemiştik her bir dizesini
geçip giderken içinden
tekrar edip durmuştuk durmadan
hep yeniden yeniden
...
ah! içimden geçenler
bir bilsen şimdi neler neler
hiç bitmez zannederken
bitiverdi yol birden
bitiverdi aniden bize ayrılan
biz geçip gittik şiirin içinden
geriye bir şiir kaldı bizden

Sezer Ergör Cülcüloğlu