Yarı yolda bırakma beni,
Kaybolur diğer yarım
Yorulur sesim
Susarım gidişine
Bırakma beni
Yollar kavşaklara düşer
Yönüm ateşe
Yanarım
Küllerimi taşıyamaz rüzgarlar.

Aklımdan kalbime en kestirme yol
En ucra köşesine bırakır kayıp adımlarını
İtme uçurumları yorgun bedenime
Kar altında inleyen şehirlerden geldim
Karanlık ve soğuktur gençliğim
Bırakma beni
Işığına aldanırım kelamsız sabahın
Yorulur cümlem
Gidişine lâl olurum.

Süleyman tahtından olur
Nuh gemisinden
Bir hikaye daha yazılır kanlı tükenişlerden
Yokluğun büyüdükçe küçülen beden
Kadim çığlıklar savurur senden evvelden
Gitme, unutur bahar toprağı
Ellerimiz çorak olur
Duasız kalır acemi gülüşlerimiz
Gitme, alt üst olur hayat
Yalnızlık ölüm doğurur ölümüm üstüne.

Boynunda güneş kokusu, koynunda cennet
Öpersin her gece gözlerinden nedensiz irkilişlerimin
Ben sana hasret, sen umut çağına
Eksik yanlarımı arıyorum kuyularında hüznün
Yorgun gözlerle duruyorum karşısında
Beraber yaşamanın dingin fırtınasının
Gitme, bitmemeli böyle mutluluğun giz hengamesi
Mavi sularla tutuşturduğum
Şiirlerle betimlediğim
Gözlerinin yaşam öyküsü
Böyle düşmemeli ıssız dillere.

Beni bırakıp gitme
Sızısı öldürür bu akşam rüzgarının
Sesler, renkler, düşler yakar bu gri hiçliği
Tanıyamam artık bendeki umudu
Kağıdın yarası, kalemin ağıdı bitmez
Göğsümde durulur acısı sesinin
Ölümün uğultularında sevdiğim
Ölümün uğultularında
Mürekkebe boğulur bedbaht ömrüm.



Nedim KARDAŞ