İçimde fırtınalar kopuyor sağanak sağanak
Güneşi küçücük pencere bile sayılmayan
Bir kara delikden görmekte varmış puslu
Yağmuruda, karıda, senide
Üstüme kapanmış dört koldan saldırıyorlar
Sanki deliriyor insan burada
Ha birde sensizlik varki hiç sorma
Katlanabilmekmi zor yoksa alışamamakmı bilinmez
Ama Sanırım her ikiside çok zor
Arada avluya çıkıyoruz arkadaşlarla
Volta atmaktan ayaklarımızın tabanları morarıyor
Canım acıyor yani
Hani cigarayıda bırakmıştım
Daha doğrusu sen bıraktırmıştın hatırladınmı
Şimdi dumanında seni çekiyorum içime
Nefesim daralıyor bazen derin derin
Canım acıyor yani
Akşam oluyor hüzün kaplıyor her yanımı
Kafamı yastığa koyuyorum nafile
Dön o tarafa dön bu tarafa uykularım kaçıyor bedelsiz
Kalkıyorum veriyorum cigaranın gözüne
Dumanında sen varsınya
Efkar dağıtıyor kendimce
Canım acıyor yani
Alnımızda ne yazılmışsa
Çekilecek dert kutsaldır ya hani kendimizce
İnsan burda hasretine hasret katıyor derdine dert değil
En çok neyi özledim biliyormusun kokunu özledim
Özlemini duyduğum o kadar çok şey varki
Mesela gözlerini o masmavi parıldayan gözlerini
Dudaklarını bir de bana bakarsan çok mesela var
Meselalar bitmez ya hani
Umut bekler gözleri kapalı
Birde köpeğim vardı yarım akıllı
Yani canım acıyor yaram kanamalı
Dile kolay desem uzun zaman oldu sensiz
Ne bilim pişmanlığımda var belki saflığımda
Kim bilir belki hayata son veririm gözlerim açık
Aklıma geldi sahi sen hiç ziyaretime gelmedin
Vay be yıllar su gibi geçti habersiz
O zaman benim için yapacak hiç bir şey kalmamış yazık
Zavallı ben çaresiz senin varlığını
Senin yokluğunu yaşadım demekki yıllarca
Şimdi hayatımın son demini demliyorum
Ve kocaman ben avuçlarımdan kayıp gidiyor
Nede olsa bu gün varım yarın yokum misali yani bir romandı
Birde finali olmayan evcilikler gibiydi aşkım
Acılarımı, sevinçlerimi, mutluluklarımı
Kısaca tüm çıplaklığımı götürüyorum yanımda seni değil
Ve yavaşca usulca gözlerim kapanıyor
Mezar taşım ben değil
Sorguya çekildiğim o an diriliyorum ya hani
Canım acıyor yani


Servet KONAÇOĞLU