Emice âşık olmuş...


Yavuklusu için şair olmuş şiir bile yazmış!


’’... yazmış, şöyle ki (seni çok seviyorum)
çok düşünüyorum
sabahları yeyip içemiyorum...


... öyle oluyor öyle oluyor ki, yine bir şey yiyemiyorum!


((gursağımdan bir lokma geçmiyor
acı veriyor sensiz günler bana
dudağımda ismim
hâfızanda cismim
gözlerimde resmim
eriyorum sevdüğüm))


... akşam oluyor yine bir şey yiyemiyorum
seni düşünmekten...’’


ve gece oluyor uyuyamıyorum... AÇLIKTAN




’’... açlık sofuluğu bozar da
âşığı bozmaz mı? Kurbanım
dil söyler tasdiğe muhtaçtır
amele uymaz neye yarar?.


Habib’in söylediği kadar
eğrinin zıddı düz başka yok
komşusu açken kendisi tok
doyup yatanlar neye yarar?


... iyi düşün aklı dolaşık
güneş doğuyorsa gündüzdür
neyine senin âşkla-âşık
utanacak olansa yüzdür!


... ister göynünü gemi eyle
sevdanın denizinde yüzdür
aç isen eğer neye yarar
ilkbaharın en sonu güzdür.


... özlemlerin düşer hazana
açlık insanın imanına
sınırdır küfrün kıyısında
teslim ol kader Yazanına.




... âşkın götürdüğü ize bak
sana, ona, buna, bize bak
hacmi zerre olsa azından
lafına bak çıkan ağzından
aç isen eğer neye yarar?...’’