BERGAMUT KOKULU ÇAY

zaman içerisinde ,
ömrümün tülü yırtık mı ne?
bir kelebek kanadı lekesi,
bulaşmış hislerime
hüzünleri,
bitmiyor ki kumral düşlerimin,

yarına saklanan sesler ,
geçmiş gibi çatlak mı olacak?

tokatlanan manolyalarım,
küsmüş ,gönlü suskun

ekoseli sevgiler,
karışmış saçlar gibi gün be gün,
çözecek taraklarım,
kimin yüreginde saklı kalmış?

sübyan aydınlıklarım,
uyanmıyor yanaklarımda,
maviydim sanırdım,
yeşildim,berraktım oysa
acılara sobelenmişim,
ipliksi sarmaşıklarda

dokunma hayat,
dokunma menzilime,
seninde buselerin,
çarmahlarda gerildi mi ,hayat....

gülme,
iki yakası kavuşmayan,
palavra gülüşlerine karnım tok...

şeffaf gönlümün,
elbet menekşeleri yeniden açacak,

özümdeki yalnızlıgın,
sığ düğümleri çözülecek.

beyazlarımı bölüyorum,
yakala hayat griler silinecek...

elimde,
bergamut kokulu çayın etkisiyle,
düşünüyorum da
kadınlığımın direnci devleşiyor,
farkına varıyorum,
devleşiyor yüreğim,
ille da ölmek mi gerekir....
ŞAİR ARZU GÜNAL /2014