İnsanoğlu bir karıncaydı yeryüzünde yaşayan
Tanrıysa bir çocuktu elinde büyüteçle oynayan
Hep yakmaya çalıştı yarattıklarını durmadan
Sonunda yaratılanlar ateşe verdi onu acımadan

Kimsenin umrunda olmamıştı ki asla yaratıcı
Doğumla gelen yaşamın tadı olmuştu çünkü acı
Yaşayanlar farkına varmıştı da yoktu bunun ilacı
Nihayetinde sonları oldu yaşlı bir darağacı

Reddettiler dirilmeyi ölümü tadanların hepsi
Vaat edildiği halde cennetle dolu altın tepsi
Boyladı böylece herkes cehennem denen hapsi
Belirmedi gözlerinde ufacık bile korku belirtisi,
Bildikleri için orasının da olduğunu dünyanın aksi

Yandı ve kül oldu tamamı bu ateş çukurunda
Gerçekleşti O’nun isteği önünde ya da sonunda
Sıra gelmişti gencecik ağaçları bir bir yontmaya
Dönüştürmek için itaat edecek yeni kuklalara

Bu kez verilmemeliydi insana özgür irade
Edilemiyordu zira bu olduğunda, istifade
Düşman oldular birbirlerine O’nun kontrolünde
Ve gelmişti beklediği o büyük gün nihayetinde
Bir de bakmışız ki ermişiz kurtuluş denilen kıyamete.

09.01.2015