/...Koklanmamış çiçeklerim var ;
Göğsü açılmamış, düşten bakirelerim.../

I -

Kıyamet koptu sanıyorum
Minik bir rakı yudumunun
Beyaz peynirle
Ahlaksızca sevişmesinden sebep ;
Küfrediyorum sonra aralıksız
Bildiğim ne kadar sevişmek varsa
Canlanıyor hafsalamsa ,
Bilir misiniz
Hepsi gayr-i aşk
Hepsi gayr-i edep...

/...Namuslu muydunuz siz ? .../

II-
Ardı ardına geliyor
en çirkin hüzzam şarkılar,
en bilindiği
Sizin bildiğiniz üstelik...
Halbulki
Çirki hüzzam bilmezdim ben,
/..Sanırım sizden öğrendim../
Kart sesli bir pavyon yosmasının
Sesi mi tüketti o canım şarkıları,
yoksa
Lisanı unutulmuş masum aşk sözcükleri mi ?
Bilemedim...

/...Fal tutulan güfteleri duydunuz mu siz ? .../

III-
Sözün son cümlesiymiş : Velhasıl !
Demem o ki’leri demenin ilk lafı...
Toparlanan artık ey şiir !
"Demem o ki" de :
"Ucuz sevişmelerin peydahısınız hepiniz
Sizin suçunuz değil oysa
Züppe bir kalemin
Yelloz bir kağıda aşkı
amma
Ben öyleyim,
Benim suçum,
P/içim"
de...

Bit artık ey şiir
Bit...

Velhasıl ;
/...Ne demiştim : Namuslu muyduk biz.../




İkibinonüç’ün Şubat’ı
Ortaköy...