I-

İçimde
Manasız Ebced hesapları var Müfit ;
düşüme gizlenmiş Aristolar…
Mizanı şaşmaz iç acı toplamlarımın
İnanmıyorsun ama
Şahidim
Cebrimde ki kıyımlar…


II-

Uzuvlarımı kesiyorlar Müfit
Billahi doğru söylüyorum;
Testilerimden karılma çamurlar
Vücudumda kalan yegane şey
Öcüler girdi uykuma Müfit
Kabuslarım iç bükey…


III-

Sonradan öğrendim
Yaşamın ne denli bir hengame olduğunu.
Hep sonradan düş/tü
Aklım başıma;
Ve sonradan öğrendiklerimdi
İçimdeki şiirin Esbab-ı Mûcibesi...

/…Unuttuklarımı bildin mi Müfit ? …/


IV-

Savaşlara giriştim Müfit !
Sebebini bilmediğim soykırımlara…
Nedensizce
Onca kelimeyi katlettim
Ve zilyon tane şiir öldü hafsalamda…

Kusursuz yalanlarım vardı oysa
Her söylediğimde inanan düş aşıkları…
Yazdığım efsaneleri
Şiir diye okuyan yeni yetmeler vardı üstelik;
Şimdi nerede o aşiyan imarlı ütopya ?

Dün galip ve vakur askerler geziyordu coğrafyamda
Bugün mağlup ve mağrur kumandanlar…

/…Savaş ne acımasız şey değil mi Müfit ? …/



İkibinonüç’ün Mayıs’ı
İstanbul...