BİR DELİ ŞİİR


Ilgın-Nisan -1996










Uzayımız vayy
Devasa boyutlarıyla uçsuz bucaksız.
Azı süt beyazı,
Çoğu zift karası.
Düşü, düşlenmesi olanaksız.

Gözlenebilir olay ufkunda,
Tirimilyar yıldız adasından biri;
Kim bilir kaç tür hayatın menşei,
Evrenimizde küçücük bir ak nokta,
Starlar şehri, Samanyolu galaksimiz.

O sarmal, muazzam galaksi vayyy
Birbirine hasret iki ucunun arası.
Erişemediğimiz ışık hızıyla milyarlarca yıl.
Yıldızlarının çoğu cehennem karası.
Ölmüş çoktan onda dokuzu,
Diri ancak birden azı
.
Yine de yüz milyarlarca güneşli…
En küçüğü bizimki…

Güneşimiz vayyy
Ömrü tahmini yirmi beş milyar yıl,
Galaksi içinde bir görünmez nokta…
Çift doğmuşken diğerleri gibi;
Bir buçuk milyon dünya kutrunda.
Bir kara deliğe yem olmuş ikizi.

Dünyamız vayyy
Sanki sistemin nazar boncuğu,
Mavi-beyaz nadide bir kolye.
Güneşin hayat veren tek çocuğu.
Kimilerine göre dokuz kardeşten ilki;
Kimilerine göre on iki.

Dünyamız vayyy
Bazı yalan, bazı gerçek dediğimiz…
Değerini yeterince bilmediğimiz.
Yediğimiz içtiğimiz;
Köşe bucak yerleştiğimiz.
Akılsızca, cümbür cemaat,
Doğasını talan ettiğimiz.
Yerini, göğünü deldiğimiz.

Ve vayy vayyy
Köyümüz kasabamız…
Kutlu sılai rahimimiz.
Beton yığını her biri,
Sakinleri yarı deli şehirlerimiz.

Ve vayy ve vayyy
Pembe yuvalarımızda güya,
Kutu kutu…
Biz;
Bir bölü altı milyar ins.
Teke tek dişimiz erkeğimiz.

Düşünür müyüz hiç…
Düşünür müyüz?
Evrenimizi,
Evrendeki yerimizi…
Günde kaç kere…
Kaç kere;
Küçük dağları biz yarattık diyoruz;
Ne evreni,
Yaratanı,
Ne kendimizi biliyoruz.

Yenik düşüyoruz,
Günü birlik yaşama.
Affet demiyoruz, affetmiyoruz.
Her gün ayrı bir deli şiir yaşayışımız,
Sen ve ben, vayy vayyy
Tüketime sevdalı gönül
Haddimizi bilmiyoruz.