asırlardır vurulmuşum.
dilim yasak,
parmak uçlarım,
nasırdan çürümüş bir bir emekçi eli.

dağlara sevdalanmış bir çocuğun gülüşüne,
ve birde sokakta,
barikata direnen çocukların gülüşlerine sevdalıyım.
öyle içten bağlanmak,
öyle içten sevdalanmak,
vurulmak bir uğurda,
bir uğurda halkı için ölmek,

yeri geldi Roboski de kaçakçı oldum,
yeri geldi Suruç da devrimci,
yeri geldi Sivas da hasret oldum,
ve Diyarbakır sokaklarında vurulan bir militan,
ve Ankara da katledilen bir halk,
ve Dersim de,
ve Munzur da,

anamın göz yaşlarında boğuldum,
yüreğim ağıt ağıt bir coğrafyada yankılanır şimdi,
bir coğrafyada anamın saçları yolundu,
anamın saçları halkı uğruna,
sonra bir halkın zılgıtlarıyla çoğaldım,
milyon milyon oldum.

hangi dar ağacına bir düşünceyi asabilirsiniz ki?
hangi zindana bir dili haps edebilirsiniz ki?
ve hangi kör kurşun,
özgürlüğe sevdalı bir çocuğu vurabilir ki?
özgürlük yüreklerimizde çoğalırken,
siz kimi yok edebilirsiniz ki?

ibrahim dalkılıç