Bayram arifesi
Celeplerin önündeki koyunlar gibidir
Kötü havada uçak bekleyenler...
Boynuna bıçak uzanmış
ve bir felaket öncesinin
bilinçsiz sevincindedirler hani...

Nedendir bilmem ?
Uçaklar hep düşecekmiş gibi gelir bana
Halbuki uçaklar hiç düşmez Müfit !
Herkes
üstündeki garip sevinçle
Aşındırır bayram sabahlarındaki hevesleri...
Oysa
Her bayram kesilir koyunların parmak uçları
ve yağlı derileri yüzülür ağır ağır...
sahi ;
Boynundaki bıçak yarası, Uçmuşluğundan mı kalma Müfit ? ! ! !

...

Bitmemiş şiirlerim var Müfit !
Söylenmemiş yarım türkülerim.
Heybemde sakladığım,
Özneleri gizli
Kerameti kendinden menkul hikayelerim var...
Üstelik ,
Telli duvaklı gelinler salınıyor
ve donunu kefen yapmış adamlar var etrafımda...
Yüküm ağır :
Dört kol
bir de gavur ölüsü kadar ağır ben !
biliyor musun
imam yıkadıkça
Şiirlerim akıyor bedenimden ...
Sahi ;
Şiirlerimi sen mi ç/aldın Müfit ! ! !

…

Ölüm ne zaman gelecek Müfit !
Hangi gün döndüğünde
Göreceğim ışığını öte tarafın...
dokuz tahta üstünde
Ne zaman salınacak canlı cenazem
ve ne zaman duyacağım
imamın talkımını...



/…Cennet ne tarafta kaldı Müfit ! …/






İkibinonki’nin Ocak’ı
İstanbul...