9
Yorum
23
Beğeni
5,0
Puan
1780
Okunma

dök eteğinden taşları
beş taş makamında
içimde bir çocuk öldü
toz toprak çember döndü
büyüdü ayakkabı numaraları bir bir
giden zamanın ayak sesini haber verir...
yıllar ne çabuk geçti o günler arasından
bir hicaz beste
ve can çıkmaz altın kafeste
ömür bitti gibi
gözlerimin çekildi feri
eski zaman sokaklarının
uslanmayan sevda neferi
daha benim diye basardı adımlarım
adımlarım
üzerine basıp geçtiğim
bitmez dediğim
hatıralarım..
nakarattır şimdi günler
satır satır işler
gülden güzel gülüşünün içine
meydan sana kalmış hüzün
susmuş zaman
gül benizli sevdaları savurmuş
derdim ki
ben en çok gülüşünü sevdim
gamzelerinin çukurunda kaybolmayı
gül soldu
gülüşlerim dondu
yoksunluğum ondandır
yoksulluğum sana dair
hadi dök eteğinden taşları şair zamanıdır...
5.0
100% (15)