Göründüğü kadar sanırsın hayatı..
Sanırsın da,
Bilemezsin saklı kalanları..
O saklı kalanlar ki acıtır ya insanının canını,
Can yanması değil de,
Kapanmayan yaralardır asıl sancı yapan...
Birbirine düğümlenmiş iki yumak gibidir hayat bazen,
Çözdüğünü sandığın da, ayaklarına dolanmıştır bir diğeri..
Onu çözmek istediğinde ise diğeri karışmış...
İnsanların düğümlerini çözmek değildi zor olan,
Zor olan insanların senin çözdüklerini düğümlemesi belki de...
İşte kelimelere dökemeyecek kadar zorken hayatla mücadele,
Ben hayata yazdıklarımı sunuyorum şimdi anca...
Anlayamadığım yürekleri çözmeye değil de,
Çözülmemiş yürekleri hapsediyorum gecelerime.
Birbirine düğümlenmiş iki kalbi sakladım gözyaşlarıma...
Damla damla akarken avuçlarına,
Bir yıldız kayacak gecenin sisli karanlığında.
Tut onu sakın bırakma,
Dileklerini serpiştir bana esen rüzgarlara...