Kim kimi vuruyor?
Bu ne kaos Türkiye?
Haykıran ben değilim bir Millet!
Sonsuzluğa uğurladığımız canlar bizim.
Yapıştık ekranın camına,
Biri daha, biri daha, biri daha
Öldü diyorlar...
Yeni sağanaklara gebe mi Ekim?

Anamın yüzü geçer gözlerimden
Kemikleri sızlıyor babamın, Ata’mın.
Bir ışık çizgisi gök yüzünde ağlamaklı.
Diren diyor, inan diyor Türkiye...
Halen ısıtan sevgiler var içimde
Eşimin, oğlumun, kızlarımızın, oğullarımızın sevgisi
Barış Ekimlerine gülümseyen.

Umutsusuz desek nereye kadar?
Diz çöküyorum.
Dualar ediyorum.
Başka Türkiye yok.
Başka vatan yok
Ve böyle bir ulus yok.
Yıllar yılı yıktıklarımız neden?

Dinleyin şu ağıtları,
Dinleyin şu türküleri, ezgileri...
Neler söylüyor size?
Bu ne kaos
Dinle Türkiye!
Var mı böyle bir mozaik?
Var mı böyle bir toprak? Bu dağlar, bu deniz?

Gözlerim inanmadı.
Kulaklarım duymak istemedi bugün.
Susamadım, acıkmadım.
Yemedim, içmedim.
Ve yüreğim onlarca ceset.
Ve yüreğim yüzlerce yaralı bugün.
Nereye çevireyim ağlayan gözlerimi?

Kendinize gelin efendiler yeter!
Bırakın siyasi dalaşmaları.
Kulak verin milletin sesine,
Kulak verin anaların sesine.
Savaşa değil, barışa çağırın bizi.
Kesin naralarınızı, atın baltalarınızı,
Atın Allah aşkına...

Bilmem vaktiniz var mı dinlemeye?
Ölen babalar gördük.
Ölen analar gördük.
Ve çocuklar
Ölen çocuklar gördük çocuklar.
Yeter!
"Kıymayın efendiler" Yeter!

İki gözü iki çeşme Milletin
Dört duvar içinde kimler ağlıyor.
Çalınan hayatlara yazık.
Ahmakların kölesi olmak neden?
Bir yanımız ölüm,
Bir yanımız özgürlük ve barış
Atın üstünüzden ölü toprağını.

Onra gibi silahımız yok bizim,
Yüreklerimizden başka.
Bedenimiz değil, ruhlarımız canlı bomba.
Çekmeyin pimini yeter efendiler!
Yeter!
Hiç soğumayacak mı?
Hep sıcak gözyaşlarımız...

Mehmet Fikret ÜNALAN