Hiç baharı yakaladın mı saçlarından?
Nisan yağmurlarında sırılsıklam ıslandın mı hiç?
Ağustos sıcağında bir salkım söğüt gölgesinde
Bir gamzelik rüzgara hasret.
Adını sayıklamaktan yapış yapış olmuş çatlak dudaklarla
Tıpkı dudakların gibi çatlamış toprağın bir damla suyu özlediği gibi
Özledin mi birini?

Unutmamak için dudaklarının tadını
Kaç zikir saydığını hatırlamadan adını
Bıkmadan usanmadan
Şımarık bir çocuk gibi hiç uslanmadan
Ne kadar sıkı tutarsan tut sevdiklerinin yakasından
Bir incir ağacı gibi tek tek ayrılırken yapraklarından
Bir yanın çocuk kalmaya direnirken
Büyüdün mü?

Zemheri kışların arifesinde
O incir ağacı gibi çırılçıplak
San ki öldün de üstüne
Atılıyor toprak.
Bembeyaz bir örtüyle kaç kere örttüler seni
Bir kere yaktı mı kar yangını
Benim öpmeye kıyamadığım tenini?
Ve ben her sabah daha gün doğmadan
Umud tohumlarını yeşertirken karlar altında
San ki sen doğacakmışsın gibi dağlar ardından
Bahar düşleriyle dişleyip toprağı
Yeşil bir sevdaya sarılıp
Karların ayazına inat
Kor kor ateşlerle büyütürken sevdamı
Sen beni hiç sevmedin ki...


DİLENCİ