Hakk’tan icâzetli Rehber’i varken
Sarp yola meyledip, aksayan gördüm...
Doğrudan şaşmanın ederi nâr’ken
İnatla karayı, ak sayan gördüm.

Ar iğfal edilmiş, fikirler cünup
Kopuyor, dal sanıp, tutulan her ip...
İblisin önüne postunu serip,
Nefse itaati hak sayan gördüm.

Dilinde ben’likten bin leke varken
Ser’de Hakk’ka hilaf meleke yârken
Gözlerin sevgiye kurduğu dârken
Kalbini pırlanta, pak sayan gördüm.

Unutup Rabbine zor vaadini
Gaflete satmış kul, her saatini
Mahşerde Resûl’un şefaatini
Hamiline açık, çek sayan gördüm.

Ruh bedenden bîzâr, af dilenirken
Tövbeler "son an"a ötelenirken
Günah çukurunda debelenirken
Sevabını hadsiz, çok sayan gördüm.

Gözler kalpten alıp, döktükçe kini
Zarardan bîhaber öfke zengini
Reddedip Resûl’ü, Kitâb’ı, Dîni
Sin’den ötesini yok sayan gördüm.

Seyr-ü sefer ettim koca küreyi
Vardım bîçâreye, sundum çareyi
Kabirden öteye olan süreyi
Eksik tövbelere ek sayan gördüm.

Mecit AKTÜRK