Başımı öne eğip gittiğim o vakit
Arkamda yıkık bir hayat
Ve yalnız soğuk ıssız
Harab olmuş bir kasaba bırakıyorum
Yorgun yüreğim nerede durur bilmem
Evvelinden yaşamışım ben seni
Mutluluğa kadeh kaldırmışım
Hiç farkında değilim
Çok eski sevmişim ben seni
Unutkanlığım umutlarını çalmış
Ya ölmüş bu bedende
Yada sonsuzluğa saklanmış
Gidiyorum o vakit
El sallıyorum bulutların
Yassılaşmış beyazından
Çırpınışlarım son hamlesini yaparken ben
Çığlık atıyorum korkuların diyarından
Kuraklaşmış topraklarda çatlıyor ayaklarım
Çaresizlik içime saklanmış
İyi kötü hatıralar
Dolu dolu aşklar yaşanmış
Gidiyorum geldi vakit
Sahte alkışlar çınlıyor kulaklarımda
Kin dolu bakışlar bakışlarımda
Sanki üstüme geliyor gün tan batışında
Ve sevdalarıma prangalar vurulmuş
Adımı sorduklarım beni ne çabuk unutmuş
Diller tutulmuş her başkaldırışlarımda
Puslu tuzaklar kurulmuş
Her dağlarımın yamaçlarında
Ve bu son uyanışım
Gidiyorum geldi vakit
Biliyorum sığmaz gözyaşlarım avuçlarıma
Bak geldide geçiyor vakit
Ne olur sende benden git.

Servet KONAÇOĞLU