Dolanırken yarasında yaşamın
Yüz ağladı yollar vurdu çalı’nan.
Salınırken karasında kışının
Yaz ağladı ayaz vurdu yel’inen.

Bu ne hüzün bu ne keder bu ne kan
Söyle dostum dayanır mı buna can
Har düştükçe şu gönlüme an be an
Naz ağladı diken vurdu gülü’nen.

Çok zamanlar geçip gitti aradan
Can alıştı gam dert tasa sıradan
Bilmem kaç yıl korusa da yaradan
Göz ağladı alem vurdu dil’inen.

Bel bağladık karadaki akına
Hasret kaldık vuslatta ki kokuna
Aldandıkça varlıktaki yokuna
Az ağladı canlar vurdu malı’nan.

Devran dönmüş, ferman yazmış her güne
Nice haller mühür vurmuş her düne
Savrulurken ezgisinde her yana
Saz ağladı mızrap vurdu tel’inen.

Yaz ararken bahar bizden kaçtıkça
Nice kullar ömrümüzü biçtikçe
Gül gülistan yad ellerde açtıkça
Haz ağladı çiçek vurdu dalı’nan.

Nefes nefes mutluluğa koşarken
Perde perde engelleri aşarken
Bir satırcık şiirlerde yaşarken
Söz ağladı kalem vurdu el’inen.

Yüksel Beyocaktan