bir sokak düşünün
toprak damlı evlerde gül yüzlü insanlar oturur
çat kapı konuk olur birbirine
ayıp mayıp yoktur onlarda
her şey açıkça konuşulur
hayattır ağızlarından dökülen her sözcük
kızlara bez bebek dikilir
oğlanlar bir kıyıda çöğdürülür


kusurlar da ortadadır düzgün yapılan işler de
hiç boş oturmazlar
birinin elinde dantel
diğerinde beyaz patiskaya kaneviçe işlenir
biri susar diğeri konuşur
evden barktan çocuklardan
bu hafta hangi film oynayacağından sinemada
Ayşenim’in ölen çocuklarından
yeni doğum yapan Emine’den
çocukların düşe kalka büyüyeceğinden
Dudu’nun boşayıp aldığı gelinlerden
unutulmaz kimin çocuğu çalışkan okulda
kimler okulu asar
kim hasta kim sağ
ölenlere rahmet okunur

haberleri vardır sokak sakinlerinin
kimin kızı kime aşık
kim samanlıkta buluşmuşmuş
kim ne yapmış Almanya’da
kim okuyup büyük adam olurmuş
kim şöför, kim memur
iş yap da ne olursa olsun
lâğım temizleyen de adammış
başbakan da reisi cumhur da
yeter ki
bir işin ucundan tutmalıymış

bu sesler arasında büyür çocuklar
dar çıkmaz sokaklarda
yer ararlar kendilerine
bir koşu gittikleri bahçede çayda
saklambaç oynarlar selvi kavaklar arasında
yolda çamur kararlar
olmadık şeyler yaparlar oyunlarda
çubuktan kılıçlar, taştan ülke sınırı
kimi padişahtır, kimi komutan
oynarlar gerçek hayatı
provasını yaparlar
yenmenin yenilmenin
ağlayan olmaz


bir değirmen vardır ilerde
önlerinden akar suyu
balık bile yakalarlar
ölmesin diye
götürüp salarlar çaya
özgürlüğü budur
çıkmaz sokak insanlarının
bir de sakınmasız konuşmak..

ah sokağın dili olsa
anlatırdı aralarında yaşayan
çoğu ölmüş insanları
yerine bina dikilmiş kahvehanede
çekilen filmi ve
orada yaşanan
gerçek hayat öykülerini
içi kurumuş sokağa




03. 10. 2015 / Nazik Gülünay