Aşk uzun bir otobüs yolculuğunda
yer ayırttırma gibiydi sanki.
ve gidiş, dönüş mü diye sorduğunda kader
gidiş demiştim
yalnızlığıma tekrar dönüşüme tek kişilik hesabı katmadan.
git git varamadık
bu yolculukta, bir türlü mutluluğa


Anlaşıldı!..
Konuşarak ve anlaşarak
elele çıktığımız bu yolda
ve sonbaharın en sarı ayrılıklarını
Eylül’ün renginde tamda unutmuşken
şimdi susarak geri dönmek varmış
ayrı ayrı geldiğimiz yerlere
başka bedenlere muhtaç bırakarak kendimizi
korkarım dönüşü imkansız bu yolun
olmayacak bir duasıymışız meğersem
senin dudaklarında kaldı aminler
benim ise avuçlarımda
kördüğüm sensizlik oldun vesselam

şimdi bana selamet
ve sana bir lanet lazım desem
bunca hatıralara ayıp olacak
yoruldum artık koşmaktan mutluluğun peşinden
bu yüzden dilime perçinler vurdum
sırf adının hatırına susuyorum ya neyse
şimdi ben
karşı dağların ardında yokluğuna ağladıkça
sen kimbilir ?
nerelerde kirleniyordun biraz daha damla damla

meğer ne güzelmiş
sen unuturken, kulu yaratanın kulunu unutmaması.
şimdi sana her ahımda
gözlerinin ıslaklığında
kirlenmiş insanlığının izi kalacak sabahlara
ve pişmanlığından sonra her dualarında
mevlam dudaklarına belki adımı yasaklatacak
sol yanımdaki canımın her yanışında
sevemedim bir türlü ayrılığı sevemedim işte

Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz