Ağlayan bir sabahla uyandım
Bütün gece yer gök ağladı
İnsanlar kalleş be dostum
Doğru söyleyenin yeri yok dünyada
Doğru yaşayanın
Şimdi ben gökyüzü ağlarken
Nasıl yağmur yok diyebilirim
Nasıl yağmursuz şiir yazabilirim





Bilmiyorum
Böylesine nasıl yalan yaşar olduk
Böylesine acılarla palazlanmayı nasıl öğrendik
Acıyı kesip atacak bıçak
Söküp yırtacak cesaret
Yok mu ?





Hani o çiğ süt emmiş tarafınız
Neden birbirinize çemkirirken
Has düşmanlarınızın elini öpüyorsunuz?
Söyleyin!!
Ayıp olmasın diye!
Ayıpların en büyüğünü kendinize sevdiklerinize yapıyorsunuz.
Kimlere yetiyor gücünüz
Söyleyin!
Bu güçsüzlüğün gücünü kimden alıyorsunuz?




Kalbine yandığımın dünyası
Öylesine güzelsin ki
Sana bakmaya korkuyorum çekiniyorum
Nereye baksam insan eli bozmuş
Oyuk oyuk içini oymuş
Her tarafı tarafına boş oyuk kavuk
Ve kabuk tutmayan yara bere içindeyken bile
Yinede kimseye benzemiyorsun




Marsta su bulmuşlar
Al sana su
Akşam yağmurla dolmuş
Top sahası kuru dere tepe
Hatta yağmurunda yürüyen
Yoksulunun ayakkabısı içine
Kaşına gözüne saçına sakalına
Çatısı akan evlerde renk renk leğenlerin içine




Zenginler şimdiden bilet ayırmışlar
Mars yolculuğuna senet bağlamışlar
Sanki ölmemeye Tanrıyla
Ne edecekler parayı marsta
Okul yol su tabiki ilk önce ayak yolu
İçini pisliyecekler marssında
Koca dünya yetmedi.



Hey gidi hey!
Okutup adam etseler ya
Sokak çocuklarına, öksüzü, yetimi
Yoksulun zeki çocuklarına
Yook! Sonra nereden bulacak baş eğecek
Irgatlık edecek
Üç kuruşa beş köfte üzerinden
Yoksulun hakkından emeğinin üstünden
Cumburlop marsa gidecek maniyi

Ah! Mani Mani oynatırsın sen billahi elinde
Zengini, fakiri hırlıyı hırsızı bir tek sabiler bilmez.
Versen eline ağzına sokar boğulur


Ben söyleyeyim paranın fazlası ziyan!
Dostun düşmanın çoğalır neme lazım!
Ben bu konuda pek rahatım.
Cep delik cepken delik
Bırak marsı, dünyayı bile gezemedik
Anlıyağınız..
Dünya kalabalığı..



İşte dünya kalabalık olsun!!





Nurten Ak Aygen

30.09.2015