Düş yağmuru.


Ne yapıyorum, ben yine
Küllenmiş bir hayalin, ateşini deşiyorum.
Yüzlerimden oluk, oluk düş yağmurları süzülürken.
Pişmanlığım üzerine hayallerden bir dünya kurmaya çalışıyorum.
Rahatlık batmış gibi, oturduğum yerimde.
Kaybedilmiş, bir mutluluğu aramaya çalışıyorum
Bulacakmışım gibi,
Hiç olmayacak düşler içinde kendime.
Yeni bir gelecek kurmaya çalışıyorum düşlerimden.


Sıfırdan başlıyorum.
Yele, sele, rüzgâra kaptırdığım gençliğime.
Silip atıyorum, hayatımdaki bu güne kadar kazanılmış her neyim varsa.
Sonra!
İçinde mutluluğun olduğu
Kaybettiğim ve hala hasreti ile yanıp durduğum
Yeni bir dünyanın yaşamını, kurmaya çalışıyorum kendime.

Gözlerimin önünde, yapmak istediklerim.
Birer, birer koyuyorum.
Ellerimle, bir zamanlar koyamadığım taşları, taş, taş üstüne.
Yerine.
Ve sonuçta!
Uzatıyorum ayaklarımı bakıyorum keyfime.
Mutluluk ve keyf içinde.

Kulaklarımda, kuş sesleri
Öbür tarafta!
Derelerden gürül, gürül akan, sularının sesleri
Dalları salkım saçak, bir ceviz ağacının ağır serin gölgesinde
Beni mutluluktan mutluluğa koşturtuyor, hayal edip durduğum düşlerim.
Bu saatten sonra, bunların bana her ne faydası varsa sanki.
Bana, son baharımda hayat ne gerekse…

Oysa ben,
Gelmişim, ömrümün sonuna
Olan olmuş, biten bitmiş, karışmışım çoluk çocuğa
Ve’ de, torunlara..
Biliyorum düş’ de, hayal’ de, hepsi boşuna.
Amma, olmuyor işte…
İnsanoğlu istese’ de, istemese’ de, dönüp bakıyor yine’ de arkasına.
Yıllardır yürüdüğü, yolun sonu görünmüşse’ de…


25 Eylül 2015
Ahmet Yüksel Şanlı er