Ne zaman gökyüzü sağınak olursa
Bir perde çekilir gönlümün bozuk vanasına
Yüreğime bahar geldi diye sevinirim
Yağmur’dan başka kimse eşlik edemez
Kapı duvar gibi ıslanır yalnızlığımın ışığı
Sırsıklam sakladığım sensizlik susar
Cümleler boğazımda çığ gibi düğüm atar
Elim kolum mucrim gibi hasretinle titrer
Şimşekler çakarcasına gelişini beklerim
Gürültüsüz, kavgasız, dupe düz yakta git
Ne zaman Güneş vursa pencer’den içeri
Bir hüzün sarar etrafımı ateşten beteri
Kış düşer soğuk bedenimin aynasına
Çaresizlik devriye gezer limanlar taşar
Sahillerde terk edilmişcesine umutlar
Çemberi daralır tufanlar yeniden kopar
Sensizlik darma duman ederek kaderi
Bu gönül terk ediyor yine bu şehri
Çığlıklar büyüyor, sessizlik çürüyor
Hangi iklime sığınsam
Hangi mevsime kansam
Hangi şehre gitsem
Sana mı gelsem
Kendimde mi kalsam
Seni nasıl getirsem
Neye üzüleceğimi bilemedim sevgilim
Hangi yere gitsem yokluğunla sen varsın
Ne yapsam ne etsem Sensizliği bitirsem