Günler, aylar oldu;
Belki de yıllar…
Gülmüyor benim yüzüm.
‘Neden?’’ diye sormayın dostlar,
Yüreğimdeki sevgiyi öldürdüm.
Onu bulmasınlar diye,
Çok derinlere gömdüm.
Ne kadar zaman geçti,saymadım.
Ondandır benim çelişkim.
Öyle bir vurgun yedim ki!
Bir sarsıldı; pir sarsıldı ruhum, bedenim.
Şöyle anlatayım sizlere dostlar:
Hani bahar geldi diye
Tane tane açar ya çiçeklerini ağaçlar,
Birden bir soğuk, bir kar düşer yeryüzüne,
Çiçekler donuverir,
Meyvesiz kalır ağaçların bedenleri.
‘Bu yıl yanıldı.’’ denir ağaçlar,
Ben de yanıldım dostlarım;
Lakin çok geç anladım.
Bilmem ki şimdi doğru mu yaptım?
Yüreğimde ki sevgiyi öldürdüm,
Onu bulmasınlar diye,
Çok derinlere gömdüm.
Elbet başka bir mevsim
Kendine gelecek ruhum ve bedenim.
Bunun için tanrıdan
Biraz daha sabır diledim.
E. YAVUZ