Sözüm bozgun bir dağ başı
Kehribar başı soyum
Nazım Allah-ü Ekber
Dört kapı kırk makam koltuğum
Öfkeli bir ermeni kızı sevgilim
Ve kavgaya amade gözlerim
Ölüme muhtaç kanserdir bedenim
Şizofren titreyişi ağıtlar yakarım
Kimine göre belirsiz bir mezhebin oğlu
Kimine göre notasız bir serseri
Evliya bilir kimileri
Bembeyaz bir sütüm bir bebeğin kursağında
Bulutların yağmuruyum gözlerinde
Deli miyim bilmem neyim
Çabuk küser çabuk üzerim
Tarihini çiğner geçerim
Bir nefretim adamsızlarda
Ben ölürüm ölmez kinim
Yarim de yok yarın da bana
Mahpus damı yaparım yalnızlığı
Ürkütür nefesim soytarı generali
Bin yıldır tepelenirim
Yobazlara göre suratsız bir dinsiz
İmanı gevşek bir meczup
Ben bir hiçim hiç de bir piç
Ama hiç de bir iç de olabilir
Şikayeti sevmem
Bir kediyi sevdiğim kadar
Öksüz bir yaprak olduğum kadar
Güneşe dikleşir
Affetmem söverim geceye
Gömerim ateşi cehennemin dibine
Değirmende öğütürüm sevgimi
Annemin ölüsü gibi severim bazen
Sevdim mi ölür sevgilim de
Habersiz bir intiharım ben
Yoğun bir gaz kokusu
Ucunda silahımın
Haramdır mahlasım
Yalan değildir özüm
Kaf dağında atlar sürer
Murat ararım evsizlerde
Yaralarım sokaklar benim
Ve sokak başlarında
Öldürür beni çocuklar
Gizli gizli ağlarım
Kimse görmez mezemi
Gece açarım soframı
Karanlıkta bir yara açarım
Kimse görmez yaramı..