Artık kalemim sevgiyi yazacak dostlarım,
dipsiz kuyulara, çıkmaz sokaklara uğramayacak yollarım,
Çöllerin kızgın kumullarında yanmayacak ciğerim,
Vahalara düşecek artık tüm yollarım.
Denizin dibinden toplayacağım umudu,
umutsuz kalmayacak artık yüreğim,
dağın yamaçlarından uçuracağım paraşütümü,
paraşüt uçumundan seyreyleyeceğim doğayı,
ve doğa gözü ile göreceğim yaşamı.

Ormanların yeşilinden,
denizlerin berrak mavisinden,
el değmemiş bakir kıyılarından alacağım sevgi bulutlarını,
yağmur olup serinleteceğim dostlar, har sıcaklarınızı,
Pembe hayallere dalmayacağım,
o hayaller bana çook uzak,
gönlümden sahtekarlıklar,
kahpelikler uzak olacak,
hep ama hep gerçek olacak umutlarım,
sevgilerim, beklentilerim.

Bakir sularda çekilecek artık küreğim,
el değmemiş ormanlardan süzülecek yüreğim,
gökten güneş toplayacağım,
sarı sıcak yanacak yüreğim.
Sahil kenarında bir kırmızı şarap kapıp,
susuz damaklarıma güzel bir ziyafet çekeceğim,
bu meret ışıklar da burayı ışıtamıyor yeterince,
karanlıklar oldum olası korkutur beni,
titretir yüreğimi,
Göğe elimi uzatıp ay’ı yere indireceğim,
kuytularda sevişen kumrulara inat,
arada bir böyle yaramazlıklar yapacağım,
Özür dilerim.

Ben şairim dostlar;
arada bir hak edenlere kılıcımı çekeceğim,
ağızlarının paylarını vereceğim,
şimdiden özür dilerim.
Benim yüreğim korkulardan imtina olmuş,
Tahammül sınırlarım silinmiş, formatlanmış,
Geçimsiz biri değilim yanlış anlamayın,
Sadece haksızlığa tahammülüm yoktur benim.

Sevgi dereceğim,
Gönül vereceğim,
İnsanları seveceğim,
ayrım yapmadan.
Akacak gönül ırmağımdan ben yaşadıkça şiirlerim,
sizlere avuçlarımın içinden mutluluklar üfürecek,
gönlünüze sevgiler dereceğim,
kırarsam gönülleri istemedendir,
şimdiden özür dilerim.

KAZIM DOĞAN