“Ne yapıyorsun! Kendine gel artık” dediklerinde,
Ellerimin bulaştığı her şeyi bırakıp öylesine sana bakasım var ki..
İtiraf etmeliyim.. Bu kadar yıkılmamıştım.
Ve itiraz etmeliydim doğduğum güne..

Usanmadan kırdım içimdeki aynalara adını asarak..
Özür dilerim, intihar süsü verdim bu yazıya..
Göğümün Allaha yanan kıskanç bir ateşiyle evirdim seni.
Burada cümle kesildi.

Küfür yaşıyorum bak.
Dışımdan argolandığım güldüğüm anıldığım ne varsa…
İzmarit tutuşu gibi sönmeden içimden zehirliyorum
İtiraf etmeliyim.. Allah bile dokunmadı sunağıma. .

Kayıp iyi bir söz.
Masum tanrı.
Ve adın
Hala göğsümde.
Silinmiyor merak etme
İtiraf etmeliyim..
Burada cennet sonsuzluk. .

Fısıldanıyorum, hepsini duyuyorum.
Yorgunum ve de bitik.
Ellerinden öpüyorum.
Gölgenin bulaştığı her yer kalp sıkıntısı
Çiğnediğim onca adamlık,
Yorduğum binlerce saadet,
CENNET OLSUN ; S E N. .
Ötelerden bir ruh gibi bütünleşen. .

İtiraf ediyorum;
Mürşid-i Kamil bile incindi..
Bozulan binlerce tövbem,
İstiharem.
İntiharım.
Ve başarılı ilizyonlarım, gülme krizi!

Saydam bir insanım.
Hiç olmadığım gibi.
Öldürdüğün
Ve
Hayat sunduğun gibi.

Özgürsün her kelimede deyip
Hayatın ortasına kocaman bir “s...” atar gibi

. .

İtiraf etmeliyim,
yenildim.
Tekrardan ölüm adına,
Yarıda sıfırlanmış dünyam adına,
Ve kırmızı ve siyah adına..
Ve beyaz..
Tenin adına..
Adın, ADIMA. .

Hoşça kal,
Ben geldim. .



SEVDE YARDIMCI-ARKA SIRADAN
OnSekizKasımİkiBinOnÜç