aşk kaybetmektir
önce bütün yolları yürüdün
sonra anladın ki
yola hiç başlamamışsın

ama yüreğin yorulmuş bir çocuk,
soluk soluğa mola vermişsin, mutluluğa giden bu amansız yolda
resimler çizmişsin kendine, kağıttan gemiler yapmışsın
ve rüzgarı arkana almışsın. denizin dalgasını da
oysa unuttuğun bir şey vardı,
yağmur sonrası güneş
gök kuşağını yeryüzüne bırakıyordu ardında

aşk kaybetmektir
sen kaybetmeyi sevdin

mavi sanmışsın, gri tonda bir buluttu oysa ölmek
yağmur damlaları toplamışsın göz çukurlarında
sonra üşümüş yavru bir serçe. gözyaşlarında biriktirmiş,
özlemlerin imlasız tümcelerini

sarılmak için bekliyorsun biliyorum, şehir karanlık
geceler, gündüzler eşitleniyor bir bir
geceleri yakmak istiyorsun sonra, sonra gündüzleri
ve şehri havaya uçurmak istiyorsun
bir intihar bombacısı gibi

sonra sen gidiyordun
şehri yalnızlaştıran da buydu tamda
ezberimde suretin kalmıştı
ve bir bir ezberlemiştim
avuç içime dokunan parmak uçlarının hafifliğini

aşk kaybetmektir
sen kaybetmeyi sevdin.

İbrahim Dalkılıç

14/09/2015
03:10 izmir