Varlığın karaborsa olduğu günden beri
Hayat denen çınarı, sulamadan yoruldum
Her gece bin bir gamın, biter kuluçka devri
Senden diye alayı, belemeden yoruldum

Gözlerim yollarına dalmaktan tuttu nasır,
Pes etmedim yıllarca, dayandım çeyrek asır
Gökkuşağı gözlerin, yetmiş yıldızlık kasır
Misafirin olmayı, dilemeden yoruldum

Kelepir tebessümler, cemalime pas geçti
Nihavent tüm şarkılar, dudağıma es geçti
El alem uykudayken, gözlerimden ses geçti
Yıldızları her gece, çilemeden yoruldum

Ecel-gam kıskacında, gözlerim hep sozaldı
Elemler borsasında, tavan bana özeldi
Pervaneden ders alıp, ölmek daha güzeldi
Kederini kadere, ulamadan yoruldum

Yardan gelen baş tacı, hoş gelmiş sefa gelmiş
Körden gelen her acı, boş gelmiş, cefa gelmiş
Sırdan gelen otacı, eş gelmiş, safa gelmiş
Mertekleri Elif’ten, elemeden yoruldum

Hayalin Delibal’a, süresiz servet kaldı
Erkekler ağlamazmış! Mermerim gölet oldu
Kim varsa beni gören, selimden ibret aldı
Kıssamdan bir tek hisse alamadan yoruldum

Celil ÇINKIR - DELİBAL