Her gün bir acı
Hangi gün yok ki
Gencecik şehitler veriyoruz
İçin parçalanır mahvolursun
Bir tarafta can pazarı
Elinden bir şey gelmez
Dualar okursun


Elim gitmiyor yazmaya
Tükendi tükendi kalemim artık
Utanır oldum insanlığımdan
Ağlayan duvarlar görürsün
Hıçkırıklara boğulmuş
Her taraf sanki kan gölü
İçim sızar durur

Nasıl bir dünya tahayyül edersin
Böyle bir zamanda
Etraf simsiyah toz duman
Gülmek benim neyime
Bu hazan varken kulvarında
Saygı soyulmuş dallarından
Sevgiden ise eser yok

Haykırasın gelir göklere
Büyür özlemlerim göğsümde
Hani bizler insandık hoşgörü nerede
Ne oldu neyi paylaşamıyoruz
İnsanlar denizlerde
Kaybolansa o kahrolası insanlık
Çıkamaz oldum sokaklara
İçim acıyor artık acıyor
Yeter artık bu ne zaman bitecek
Bu ızdırap elem keder
İnsanlarda duygu kalmamış
Utanır oldum insanlığımdan

Behçet Bük 1001/4.9.2015