koca bir cehennem ateşinden korkmadan geçtiler
toz dumanların altından
hissetmediler ve hissedeme diler bile vurulduklarını
zaten çok ezel dendi vurgunlukları
çok çokta önce kararlıydılar girmeye vatan toprağına
o an çakılıp da kaldılar onun öz bağrın da
bir sancı girmişti böğrüme işte o anda
bir ürperti ile tir tir titremiştim o kanda
serseri bir kurşun sanki bana saplanıp da kalmıştı yıllarca
veya kahpe bir elden peydahlamış gibiydiler ihanetlerini
bin bir sancı kalleşçe peyda olup da
işte o anda sarmıştı yanık yüreğimi
şahadet sözüne bayrak açmışlardı bir kere
dağları aşarak ölümsüzlüğe varacaklardı güle oynaya
tüm melekler bembeyaz sarıp da sarmaladılar şehitlerimi

ve bir Elazığ türküsü kavrulup da durdu dilimde
“mezireden çıktım ağrıyor başım…

Mezire’den çıktım ağrıyor başım
Dumdum kurşunuyla serildi leşim
Buna sebep olan arap kardaşım

Di değme de değme yaram derindir
Yaram sağalırsa mevlam kerimdir”

Evet hak hakikate uymayıp da biz iblise kucak açtık
ne yazık ki biz olanı biteni hala daha anlayamıyoruz
veya anlamak mı istemiyoruz yoksa anlamıyor muyuz
biz görmüyoruz da bu dünyevi isteklerimizle
kopuyoruz onlardan sessizce tüm duyarsızlığımızla
ki dolunay olacaktı ortalık hava bu denli bulanmasa
kısmete ay ışığı yok kısmen de kalleşliğin meçhul karanlığı
kapattı zalimce bir bir üstlerini
o anda ay utanıyordu ay olamadığı için kendi kendinden
oysa orda şafaktı birleştiren tüm yürekleri
güne kalleşçe damgasını vuramasaydı dönmeler
şu anda gözüme yine çöktü kan
her bir yanımı kan kaplıyor durmadan akan
özümden kopup dağ havası istiyor yüreğim
oysa ki
ne müthiş acılar yakalıyor tüm bedenimi bir bilsen
ki beni hiç bırakmayan
kin güt memeliyim mi desem
cehaletine mağluptur diye dönme asıllı kardeşim

onlar hiç ses çıkarmadan dualarla uçuşta gittiler gökyüzüne
ya biz nasıl bakacağız utanmadan onların yüzlerine
insanlığımdan utanırken közler sardı beni tüm dimağımdan
oysa onların
hep kala kalıyoruz bizler gölgesinin de gölgelerinde
ne duruyorsunuz daha yere batsın sizin oy kavganız
biz kardeşiz diye diye sanki de biz
önceden kardeş değilmişiz gibi kardeşliği çekişte aldınız
bunca hokkabazlık da kime ve de niye
dedim ya çıkmak isteğim var hemen şu an çukurca ya
hiçbir şey yapamasam da
özümü ok gibi fırlatacağım üstlerine koca bir zıpkın diye

bir anti tank mayınının yarası kalsa da yüreğimde
bir kalleş el hunharca dokunsa da en hassas yerime
hırsımı sürüyorum şehidimin o pak mı pak izinde
ve bin bir ağız dolusu da tükürüyorum
canımıza kasteden dönmelerin o pis ve karanlık yüzlerine
bizi kalleşçe arkadan vurdular ya can evimizden
biliyorum ki onlar da öyle vurulacaklar
beyinsizliklerinden
elbette ki bir gün sonsuza dek koca bir hilal doğacak
biz mi düştükçe şehitlerimin bir damla kanı toprağıma
bizim de yüreğimiz içinin içiyle hep parçalanacak
bir pulluk mevki makam ve çıkar uğruna
daima da bir hazan yaprağı gibi düşüyorlar
bin bir acılar içinde hiç dur durak bilmeden peygamber ocağına…



(08.09.2015) AZAP…