Bak yine tutamadım sözümü
Sen çağırmadan geldim geri
İçimden söküp atamadım bitiremedim seni
Silmek kolay değildi izlerini
Ne kadar inkar etsem de
Sevmiyorum seni desem de
Unutamadım gözlerinin rengini
Silemedim içimdeki seni

Nasıl mutlu musun bensiz dünyanda
Arada bir de olsa görüyon mu rüyanda
Beni ise hiç sorma
Kör bir kuyuda gibiyim
Sensiz ne kadar mutlu olunacaksa
O kadar mutluyum
Geliyorsun aklıma bazen işte o zaman
Herşey sil baştan oluyor
Kendimi çok kötü hissediyorum
Ölmek istiyorum

Bedenime saplanan zehirli bir hançer gibisin
Canım önce çok yanıyor ama sonra geçiyor
Beni en çok üzen ne biliyor musun
Bizden geriye kalan anılarımız
Onları da ya unutur
Ya da arada hatırlarız
Seni tam unutmaya çalışıyorum
Tozlu bir kitap arasında onlar geliyor aklıma
Belki zamanla yokluğuna alışırım
Sen gibi onları da unuturum
İstemem senden geriye bir şey kalmasın
Biliyorum kolay değil çok zor
Nerden bilirdim bu hale geleceğimizi
Bir hiç uğruna aşkımızın biteceğini
Artık inanmıyorum
Ne sana ne de aşkına
Ölüm vuruşunu çoktan yaptın
Ben hazırım ölüme bilme sen ...


Refik
04 . 09 . 2015
İstanbul