Seni buldular çocuk.
Minnacık kolların yanında
Ayacıkların yanyana, suyun bıraktığı gibi öylece.
Gördük hepimiz
Sustuk
Kıyıya vurdu umut

Annen baban sen ölme diye
Kaçmıştı Savaşın ve zulmün elinden
Sen ölme diye
Sen büyü
Sen iyi yaşa
Hakettiğin gibi yaşa diye
Hayal kurmuştu
Vurdu kıyıya bu sabah
Hayaller de
O minicik bedenin de...

Yuvarlacık başın saplı kuma
Annenin göğsü olmalıydı bastırdığın oysa,
Kimbilir nasıl ayırdı hoyrat bir dalga o kucaktan,
Çığlıklar göklere nasıl yükseldi
Kimsenin duymadığı
Bağıramadın bile belki
Genzine dolarken deniz

Çok korktun mu çocuk
Annenin sesini duydun mu?
Kaybolduğunu hissettin mi?
Seni buldular çocuk
Biz Sustuk!

Ciğer parçalayan masumiyetine
Çaresiz suda salınan bedenine baktık
Öfkelendik
Suçladık
Beddua ettik
Yazdık çizdik
Aşağıladık, sitem ettik
Ama sustuk!
Yine çok konuşup
Bir şey söylemedik

Çocuk seni buldular
Biz ise kaybolduk
Vicdanımızda, menfaatlerimizde
İğrenç siyasetimizde
Propaganda alışkanlığımızda
Haklı çıkma çabamızda
Kaybolduk gittik

O minicik bedenini alıp ellerine
Dört bir yana çektiler,
"Sizin yüzünüzden"
Dediler birbirlerine
Oy, Saçının teline kıyamadığım,
O güzel bedenini
Savurdular etrafa

Alsam seni koynuma
Üşümüş minik gövdeni
Isıtsam sıcağımla
Gelir misin cana?

Biz yaşıyorken bu yaşta
Yapma çocuk nasıl ölürsün?
Sen daha küçücüksün.


😢😢😢😢😢😢😢