Üşür mü ki insan bu yazda?
Donduğumdandır soğuk ayazda
Bulutlardır gökyüzünün süsü
Sen de koş; bul ölümsüzü
Dert tahtında taçlı bir kralım
Edelim bir hayal,yerleştirelim kendimizi
O hayalin içine..Bir ev kuralım
Yıkıldı ev ve kalan kerpiç izi..
Gökyüzünü kaplayan gri sisi
Dağıtın derhal ellerinizle
Ellerimizle yaptık hatalarımızı
Şimdi kim kurtarır bizi?
Üşür mü ki insan bu yazda?
Donduğumdandır soğuk ayazda
Beyazda; bir huzur var beyazda
Siyahta; bir hüzün var siyahta
Başta bir bahçeydim mutluluğun estiği
Şimdi bir çölüm hüznün gezdiği
Dolaştığı..deydiği çorak toprakların
Her köşesini ayağıyla ezdiği
Zalimden dost olmaz,veliye dert sormaz
Geleyim mi demez; varır öylece
Ve öyle de..Yavaş yavaş solmanın vaktidir
Ölüm Rabbimin ahdidir
Bu dünya sahtedir..
Sersemiz..konuşamayız..
Yandığında yüreğimiz..
Bileklerimizi kırar yaşam güreşimiz
Kalkamayız..doğrulamayız
Tepemde yine gökyüzü
Ve yine kuşların sesiyle uzanmışım
Gördüğünde bu yüzü
Sen üzülmüşsün,ben bakakalmışım
Yanmışım ya..ondan hep
Yazmaya doymuyor bir türlü
Dert sayfasına mürekkep
Üşür mü ki insan bu yazda?
Donduğumdandır soğuk ayazda
Biraz da sen koy varını yoğunu
Varlığınla göster var olduğunu
Solduğumu görüyorsun da nedendir ağlamaman?
Sorduğumu görüyorsun da nedendir anlamaman?
Dinlemeden,anlamadan hüküm verir insan
Yandığımı görüyorsun da nedendir sızlamaman?
Ateşin içinde korlaşıyorum yakına yakına
Kaybettiğim gülüşümü biri getirsin yakına