Bugün yazma artık Şâir
Rüzgarını kestim
Göndere çektiğim
Tümlenemeyen tümcelerimin
Ve
Yarıya indirdim şiirlerimi


Bâri
Bugün yazma Şâir





Ben ki
Kirpiklerimle mazgalladığım gözlerimin
Rutubetli basık hangarlarında
Susturulmayı bekleyen
Hayta bızdık çocuklar büyütürüm
Parmaklarının şefkatinden
Nasiplensin diye yanaklarım

Ben ki
Kuyuda ah’ları sınanan Yusuf’a visâli uğruna
Züleyha’nın
Zır deli kafatasına doğradım
Dilim dilim aklımı

Ben ki
Kördüğümler atıp
Yüreğimde alabandasına kadar su alan
Gofer bir sevdânın bordasına
İlmek ilmek saçlarımla
Durdurum sandım
Tufan-ı Kebir evvelinde
Cudi’de mahsûr
Yalın kalanlığımı



Aldırma gönül
Demedim yine de
Alınma gönül
Sen
Hiç alınma
Üstüne




Boşuna yazma artık Şâir
Yorma kalemini bundan gayrı
Şiir dediğin
Kütübî bir yığın beyhûde kelâm
İhbar eder Decius’a
Ashab-ı Yemin’i ve Ashab-ı Yesar’ı
Dilinin izbelerinde uyuyan
Münkesir mısraların balyalanan kıymıkları
Ki
Nra duran naylon vuslatlar misali
Âlâm âlâm damıtır bedenime seni
Her harf




Boşuna yazma artık Şâir
Harcama serçelerini
Avuç içinde buruşturulmuş
Tirşe bir azmanın şûrezâr döşünde
Öyle dılbeste
Öyle dılfürûz
Alt tarafı yaşlanıyoruz işte
Bitiriyoruz kendimizi her nefesle
Soytarı bir yaşam hengâmesinde


BİTTİK Mİ
Şimdi biz